['60] Polanie i inni prekursorzy

[alez510]

Kilka zdjęć , okładek oraz płyt z zawartością:

[Spaniel]

[alez510]

Z płyty Numero Uno Tadeusza Nalepy:

4. "Zostań w moim śnie" - muzyka: Tadeusz Nalepa, tekst: Bogdan Loebl

[Spaniel]

Ostatni mój post w tej zakładce jest dedykowany ! W przeddzień urodzin Marka Kaczanowskiego w dowód sympatii z najlepszymi życzeniami ode mnie Redaktorze Najlepszego ...

Dziękuję Wam Starszaki , Czuwaj !

Zdrój Jana został założony jesienią 1966 r. Początkowo grupa prowadziła działalność kabaretową, m.in. świetny "Sonet XLIX" i prawie nieznany utwór "Ja pomniu cziudnoje mgnawienie" również z muzyką Piotra Walewskiego (twórcy muzyki do "Dezyderaty" znanej z Piwnicy pod Baranami), z czasem jednak przekształciła się w zespół wykonujący muzykę psychodeliczną. W latach 1969-1971 dokonywała nagrań radiowych, jednak główny nurt działalności tej grupy to wykonywanie rozbudowanych widowisk psychodelicznych z oryginalnym instrumentarium. Jedyny przebój grupy, nagranie radiowe "Kiedy będę żałował", wydany został w październiku 1970 r. w formie pocztówki dźwiękowej. Już po zakończeniu działalności członek grupy i autor tekstów Ryszard Antoniszczak zrealizował dwa filmy animowane wykorzystujące muzykę Zdroju Jana.

Skład :

Jacek Ukleja – współzałożyciel, kompozytor, gitara, skrzypce, fortepian, śpiew
Jerzy Kołacz - współzałożyciel, gitara basowa, flet, akustyka, efekty
Andrzej Paweł Partyka – gitara basowa, śpiew
Rafał Marchewczyk – fortepian, śpiew
Piotr Walewski – kompozytor, współzałożyciel, klawiset, fortepian, organy
Ryszard Antoniszczak – współzałożyciel, autor tekstów, instrumenty perkusyjne, tamburyn, śpiew
Marek Wilczyński – perkusja
Jerzy Wójcik – (nie od początku działalności grupy) gitara, śpiew
Grupa Zdrój Jana to prawdziwa legenda polskiej psychodelii i ruchu hipisowskiego. Przez lata owiana nimbem kultu w kręgach początkujących hipisów. Nie doczekała się niestety żadnej realizacji pod postacią singla czy longplaya, ale zarejestrowała kilka nagrań dla radia. Dużo miejsca na temat Zdroju Jana i innej polskiej undergroundowej "Grupy w Składzie" - poświęca Kamil Sipowicz w swojej książce "Hipisi w PRL-u".

Zdrój Jana kolorowy motyl artystycznego podziemia

Dom Studencki ASP przy ul. Lea 27 w świeżej, seledynowej elewacji. Niewiele osób pamięta, że w latach 60. i 70. w podziemiach budynku miał swoją siedzibę Klub Plastyków „Pod Ręką”. Było to jedno z nielicznych miejsc, w którym młodzi ludzie – w opozycji do wszechobecnej szarości - próbowali stworzyć swój kolorowy świat. Zespołem związanym mocno z klubem, a więc także z Krakowem i Krowodrzą, był wówczas Zdrój Jana – jedyna w swoim rodzaju formacja teatralno-plastyczno-muzyczna.
Tutaj, zwabieni niepowtarzalną, „podziemną” atmosferą przychodzili na koncerty, mające rangę happeningowego widowiska przedstawiciele artystycznej elity miasta, m.in.: Andrzej Wajda, Krzysztof Jasiński, Piotr Skrzynecki, Kora i Marek Jackowscy. - Teatralizacja zjawiska była zasługą Jacka Uklei, lidera zespołu i studenta scenografii
Więcej tu :
http://www.krowodrza.pl/index.php?optio ... &Itemid=28

Muzyka Zdrój Jana :
http://www.youtube.com/watch?v=PiOzhKrTzuI
http://www.youtube.com/watch?v=EE88FKBQ ... re=related
http://www.youtube.com/watch?v=Ug2eKWHC ... re=related
http://www.youtube.com/watch?v=RhBHBGk5 ... re=related
http://www.youtube.com/watch?v=VoXl_F8v ... re_related

Linki :
www.ryszardy.jedwab.net.pl
http://ritabaum.pl/archiwum/36-teksty/1 ... iemia.html
http://panmuchomor.pinger.pl/m/1556194/zdroj-jana



Peace&Love
"Jeszcze pożyjemy poeci prawdy"

[JaRas]

super

[single malt]

[alez510]

Zdrój Jana x 4

"Ballada o Nutrońcach",

"Bioprądy",

"Pieśń telefoniczna",

"Rdest".

[JaRas]

[Spaniel]

Znany gitarzysta średnio starszego pokolenia Tomasz Miturski, prawie mój rówieśnik, napisał wczoraj na Facebooku piękne mądre słowa po informacji o śmierci Karin Stanek :
„ Szkoda mi Karin Stanek, która właśnie zmarła. Pamiętam te szaleństwa lat 60-tych.To był świeży oddech w zgnuśniałym komunistycznym życiu. Choć miałem 14 lat to pamiętam - Malowaną lalę, Autostop, Chłopiec z gitarą i tu polecam młodym adeptom gitary posłuchać stylowej solówki gitarowej w tym kawałku.”
Niech te słowa staną się mottem do tego co napiszę niżej.

Odchodzą kolejno w coraz szybszym tempie muzycy tzw. kolorowych zespołów. Rozumiem, że dla osób młodszych ode mnie o całe pokolenie ich dokonania mogą być archaiczne, ba nawet nieco amatorskie … To była jednak muzyka, która otwierała oczy mojemu pokoleniu wówczas starszej podstawówki lub młodszego liceum na muzykę bardziej dojrzałą „zza żelaznej kurtyny” . Może właśnie dlatego do każdej informacji o śmierci kolejnej ważnej postaci "mocnego uderzenia" i odejściu jej do orkiestry Pana B. mamy tak emocjonalny stosunek.
Zespół Czerwono Czarni powstał z inicjatywy Franciszka Walickiego 22 czerwca 1960 r. i w założeniu miał być kontynuacją rozwiązanego w 1959 zespołu Rythm and Blues .
Z tym właśnie zespołem wiążą się największe sukcesy Karin Stanek. Zespół nigdy nie był na polskiej scenie big beatowej moim numerem 1. Zwłaszcza kiedy odeszli do Polan Wiesław Bernolak i Piotr Puławski. Kolejny kierownik muzyczny Ryszard Poznakowski, który wówczas w zespole zaczął odgrywać pierwszoplanową rolę pchnął go wyraźnie w kierunku bardziej komercyjnej muzyki pop.
Pamiętać należy jednak o tym, że to właśnie Czerwono-Czarni supportowali 13 kwietnia 1967 The Rolling Stones podczas ich koncertu w Sali Kongresowej w Warszawie.
To combo Czerwono – Czarnych nagrało w 1968 roku wzorem ówczesnej awangardy rockowej Mszę beatową napisaną przez Katarzynę Gärtner i Kazimierza Grześkowiaka. Premiera spektaklu odbyła się w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej pod Warszawą.
Tak, Czerwono Czarni to było combo towarzyszące solistom. Słyszałem ich dwukrotnie na żywo. Pierwszy raz jesienią 1967 roku we Wrocławiu w sali na ul. Mazowieckiej, drugi na pewno na Wybrzeżu w czasie wakacji 68 r. , chociaż ten występ słabiej zapamiętałem …był to bodaj Kołobrzeg.
Wracając do koncertu wrocławskiego pamiętam po pierwsze skandal z nim związany. Ktoś z publiczności rozsypał jakąś substancję , po której wykonawcy i widownia miała oczy pełne łez. Koncert trzeba było przerwać i intensywnie wietrzyć salę, by móc go kontynuować. Zapamiętałem również entuzjazm jaki wywoływało każde pojawienie się na estradzie dziewczyny śpiewającej mocnym charakteryzującym się śląskim akcentem głosem dziewczyny w białej bluzce i czarnych spodniach ze splecionymi dwoma czarnymi warkoczykami. Na widowni szał a ona śpiewała „ Malowana lala lalala ” i inne swoje doskonale wówczas młodzieżowej widowni przeboje. Tą dziewczyną – dynamitem estradowym była nieco wówczas ponad 20 letnia Karin Stanek !
Pamiętam też wszystkich pozostałych ówczesnych solistów Czerwono-Czarnych : Toniego Keczera, Kasię Sobczyk, Jacka Lecha i Henryka Fabiana. Pamiętam też skład zespołu akompaniującego solistom : Klaudiusz Maga – organy, Tadeusz Mróz – gitara, Henryk Zomerski – gitara basowa i Ryszard Gromek – perkusja. Po co przypominam te nazwiska ? Nie po to żeby epatować moją pamięcią. Gdy wczoraj dotarła do mnie wiadomość o śmierci w wieku 64 lat Karin Stanek uświadomiłem sobie, że wszyscy oni oprócz basisty grają i śpiewają w niebieskiej orkiestrze swoje przeboje … przeboje moich wczesnomłodzieńczych czasów. Zrobiło mi się smutno. Przyznam, że zachęcony przez Tomka chciałem się wsłuchać w owe solo gitarowe i znalazłem na YT tę piosenkę śpiewaną wiele lat później przez Karin, a solo gitarowe faktycznie w wykonaniu mistrzowskim ś.p. Janusza Popławskiego !

Posłuchajcie

[JaRas]

[+]

[single malt]

[agrypa]

Z ta piwnicznoscia "Pod Reka" to nie do konca. W piwnicy byl taki mini bar i sala gdzie mozna bylo [i bylo z kim]swobodnie porozmawiac. Tam tez koncertowali sobie ludzie. Zdroj Jana przede wszystkim. Waznym miejscem byl tez parter. Mozna bylo sobie poszalec przy swietnej muzyce, albo posiedziec i posluchac tejze. W czasach nowozytnych klub pod reka przeniosl sie na Plac Matejki {Na przeciw ASP} Niby tez fajnie sie dzialo, ale to juz nie to......
Wlodku, moze to lekka offtopa. Wybacz, troche w duszy zagralo.

[agrypa]

[JaRas]

[Spaniel]

[Spaniel]

Tutaj w artykułach : Andrzeja Keydy, Ryszarda Antoniszaka i Pawła Taranczewskiego "prawdziwe rodzynki" o działalności Zdroju Jana.
M.in. wątek, który poruszył w swoim poście Zbyszek .
Przeczytajcie koniecznie tu :
http://www.ryszardy.pl/strona700.html

[JaRas]

[alez510]

[alez510]

Dwa nagrania Zbigniewa Bizonia z zespołem Czerwono-Czarni

[alez510]

Dla miłośników muzyki gitarowej i historii kompozycja Mirka Męczyńskiego /wcześniej Grupa ABC/
"Wings of 303".

http://www.youtube.com/watch?v=y1y4zvpNlXE

[Spaniel]

Zrobiono nam siurpryzę mniemam, ze z okazji 500 postu . Okazało sie, że my STARUCHY ględzimy wciąż na jeden temat .... bo to i słuch, wzrok pamięć coraz gorsza, a porzekadło ludowe mówi : "kopa i nie ma chłopa"
Heja starszaki jesteśmy tu !
Cha, wcale nie jestem taki biegły i przenikliwy w teleportacji .Gdyby nie pomoc młodego Elfa zginąłbym w czarnej dziurze sieci.
Zachęcam do dalszych penetracji zakamarków pamięci ....
Pozdrawiam tradycyjnym ahoj

[kora]

elf, zawsze pomocny .
Gratuluję wyróżnienia, jak najbardziej zasłużonego !
To na czym stanęliście , moi drodzy "staruszkowie" ?

[single malt]

[Spaniel]

Nie pierwszy to przypadek kiedy dobrze rokujący zespół na w latach 60/70 ubiegłego stulecia w PRL trafiał ma mur nie do pokonania. Przeszkadzały zbyt długie włosy, „nieobyczajne stroje i testy” zbyt szerokie spodnie dzwony, odmowa zagrania na jednym z koncesjonowanych festiwali (Zielona Góra , Kołobrzeg, Kraśnik) , zbyt odważna muzyka oparta na zgubnych wzorcach zachodnich nie licująca z moralno-polityczną jednością narodu. Zespół/wykonawca popadał w niebyt. Jego utwory znikały z radia i tv … nie było zgody decydentów na koncerty.
Po co ten przydługi wstęp ?
Taki los spotkał właśnie poznańską Grupę Stress. Uważam, że warto odświeżyć wspomnienia o tej grupie ... a młodzieży tę kapelę rekomendować
Zespół powstał w 1971r. w Poznaniu. Mija więc od debiutu zespołu , bagatela, .... 40 lat
Grupę tworzyli: Mariusz Rybicki – g , fl, voc ; Henryk Tomczak – bg i Janusz Maślak – dr.
We wrześniu 1971 r. trio zwróciło na siebie uwag podczas II Wielkopolskich Rytmów Młodych w Jarocinie, zdobywając zespołowo 1. nagrodę oraz nagrodę dla najlepszego instrumentalisty przeglądu – M. Rybickiego.
W listopadzie Stress dokonał pierwszych nagrań radiowych w Rozgłośni PR w Poznaniu i odniósł zwycięstwo w plebiscycie „Gazety Poznańskiej” na najpopularniejszy zespół Wielkopolski 1971 r. Potwierdzeniem klasy zespołu był występ w Kaliszu na II Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej. Stress otrzymał tam wyróżnienie. Wkrótce dokonał nagrań radiowych, z których Granica życia i Dwa lata świetlne trafiły na ogólnopolską antenę.
Ogólnopolską popularność przyniósł Stressowi utwór Ciężką Drogą, który jesienią 1972 r. dotarł do 1. miejsca listy przebojów Rozgłośni Harcerskiej.
Był to największy przebój zespołu.

http://www.youtube.com/watch?v=qQ-8OIlb ... re=related

W 1972 roku nagranie „Ciężką drogą" nieznanego szerzej, poznańskiego tria Stress zdominowało w wszystkie radiowe i prasowe listy przebojów, zaś w tzw. branży o zespole mówiło się w kategoriach hard-rockowej sensacji, mającej szansę na europejską karierę. Dowodem uznania dla Stressu były nie tylko zwycięstwa w kategoriach „Utwór" czy „Zespół Roku" ale również współpraca z triem cenionego na rynku wibrafonisty Jerzego Miliana. Za sukcesem nagrania nie posypały się jednak żadne propozycje nagrań płytowych, z przyczyn , o których pisałem wyżej.
Mimo, że 1975 r. doszło do zreorganizowania Stressu. Zespól tworzyli; M. Rybicki – g, A. Lewalski – bg, M. Przybysz – org, p i P. Phal dr. Grupa zdążyła zaprezentować trzy programy estradowe i zawiesiła działalność z końcem lat 70.
Muzykę zespołu jeśli porównywać z kimś z zachodu to na pewno Budgie. W ich muzyce można znaleźć elementy progresywne. Poprzez charakterystyczne zmiany tempa zespół można porównać do brytyjskich zespołów heavy progresywnych: T2, Clear Blue Sky, Dark itd. Dla niektórych fanów zespół jawi się również w przeróżnych odcieniach amerykańskiego southern rocka.
Po zespole zachowały się nagrania radiowe i dzięki temu w 2008 roku w serii : Z Archiwum Polskiego Radia ukazał się dwupłytowy album Stressu.
Zawiera on wszystkie nagrania Grupy Stress zrealizowane w latach 1972-1977 dla Rozgłośni Radiowej w Poznaniu (w tym również ich alternatywne wersje) oraz zupełnie nieznaną na rynku sesję z 1979 roku, powstałą dla potrzeb PR w Bydgoszczy. Pierwsza płyta zawiera nagrania z lat 1971-1977, druga utwory z lat późniejszych . Waryo zwrócić uwagę na ciekawy utwór kończący pierwszą płytę „Inkwizycja”.

Stress (1972-1977) vol-1

1.Ciężka droga
2.Dwa lata świetlne
http://www.youtube.com/watch?v=IfmKY3sW ... re=related
3.Wśród krzyży z ramionami
4.Konfiteor
5.Granica życia
http://www.youtube.com/watch?v=u741Ilqx ... re=related
6.Fatamorgana
7.Granica życia wersja 2
8.Ciężka drogą wersja 2
9.Cybernetyczna pamięć dnia
10.Hazard
11.Inkwizycja

Stress (1972-1979) vol-2

1.Dwa lata świetlne wersja 2
2.Honkey John Western
3.Siedem lat
4.Spacer we dwoje
5.Pociągi donikąd
6.Cichy poniekąd zaułek
7.Curiosum sztuki
http://www.youtube.com/watch?v=t3BxWZGV ... re=related
8.Gilotyna
9.Teoria powstania
10.Wejść do własnej głowy

Na koniec chociaż jako zagorzały kibic Śląska Wrocław nie powinienem o tym wspominać, ale niech tam … Grupa Stress nagrała również hymn kibiców Lecha Poznań

[Spaniel]

Odchodzą [']

Dzisiaj jak podało przed godziną Polskie Radio zmarł Henryk Zomerski

Henryk Zomerski (ur. 9 grudnia 1942) – polski muzyk big-beatowy, grający na gitarze basowej i instrumentach klawiszowych, w 1962 współzałożyciel formacji Niebiesko-Czarni i jej członek do 1963. W latach 1965-1966 członek Czerwonych Gitar, gdzie występował pod pseudonimem Janusz Horski. W 1966 opuścił zespół i przeszedł do grupy Czerwono-Czarni(w odwrotnym kierunku powędrował ówczesny basista C-C - Seweryn Krajewski), w której występował do 1976 a od 1967 pełnił funkcję kierownika muzycznego po tragicznej śmierci Klaudiusza Magi. Następnie nagrał z grupą Wiatraki jedyny ich longplay(Fabian i Kasia Sobczyk). Był również członkiem zespołu Waganci, podczas ich ostatniej tasy po ZSRR. W latach 80 ściśle współpracował z Januszem Popławskim, wystpępując z nim na scenie, jak również będąc jednym z redaktorów Gitary i Basu. Gościnnie wziął udział z nagraniu dwóch albumów Hagi Band. Od 1999 ponownie w składzie Czerwonych Gitar. Jako pierwszy muzyk w Polsce zaprezentował gitarę basową na konkursie młodych talentów, był wtedy członkiem formacji Niebiesko-Czarni. Mieszkał w Opolu. Skomponował m.in. 'Czy krasnoludki są na świecie', 'Hipopotam', 'Mężczyzna nigdy nie płacze', 'Trochę dobrze, trochę źle', "Pieskie życie". Warto przypomnieć, że był ostatnim żyjącym członkiem ze składu Czerwono-Czarnych ( K.Maga, T.Mróz, R.Gromek, H.Zomerski) , który nagrał słynna pierwszą polską mszę beatowa skomponowana przez Katarzynę Gertner ze sł. K. Grześkowiaka "Pan Przyjacielem Moim" premiera w Kościele w Podkowie Leśnej.

22.marca.2011 zmarła również w Los Angeles Halina Żytkowiak – (ur. 1947) – polska wokalistka grająca też na instrumentach klawiszowych) śpiewająca w zespołach Tarpany(tu debiutowała razem z Michałem Muzolfem - git bas. - później Breckout), Amazonki, Trubadurzy, jak również występująca solo. Prywatnie druga żona Krzysztofa Krawczyka

[Spaniel]

* 56 urodziny obchodzi dzisiaj Jan Borysewicz, znany również jako Jan Bo (ur. 17 kwietnia 1955 roku we Wrocławiu) – polski wokalista, gitarzysta i kompozytor rockowy, także autor tekstów piosenek; lider zespołu Lady Pank. Muzyczny samouk. Początkowo chciał być perkusistą gdyż jego ojciec - Michał Borysewicz grał na bębnach w zespole jazzowym. W wieku czternastu lat uczestniczył w perkusyjnych Warsztatach Muzycznych w Chodzieży, które prowadził Janusz Stefański. Naukę gry na gitarze Jan Borysewicz rozpoczął pod okiem instruktora Mariana Koniecznego w Domu Kultury "Śródmieście" na Sępolnie we Wrocławiu.
Zawodowo gra na gitarze od 1970 roku. W tym właśnie roku Borysewicza wypatrzył angielski bluesman Alexis Korner. Zamierzał on zabrać 15 letniego wówczas Borysewicza do Anglii, jednak nie zgodzili się na to rodzice chłopca(chcieli aby syn ukończył szkole podstawową). Oficjalnie zadebiutował w roku 1972 (jako 17-latek) w zespole Nurt, do którego trafił w zastępstwie Aleksandra Mrożka prosto na koncert bez prób. Jeszcze w tym samym roku, został gitarzystą zespołu Super Pakt gdzie grał m.in z Jackiem Krzaklewskim. Następnie przez osiem miesięcy występował z NRD-owskim duetem Katia&Roman(Runowiczem - liderem wrocławskich grup Romuald&Roman i Nurt , o których pisałem wcześniej). Jak wspomina ten okres sam Jan : " "Zarabiałem w Niemczech kupę pieniędzy. Pamiętam, że enerdowski inżynier zarabiał miesięcznie 400 marek (wschodnich - autor), a ja zarabiałem 4000. Miałem wtedy siedemnaście lat..."
Potem przez dwa lata grał w zespole Ireneusza Dudka, Apokalipsa (w latach 1976-1978). Już podczas pobytu w NRD z duetem Katia&Roman padła pierwsza propozycja współpracy z Budką Suflera.
Od 1978 r. współpracował z zespołem Budka Suflera, razem z nią nagrał trzy płyty. Spośród nich wpływ jego stylu najbardziej widoczny jest na ostatniej – Za ostatni grosz, na której znalazł się wielki przebój pod tym samym tytułem. Dla Budki Suflera Borysewicz skomponował utwory, "Nie wierz nigdy kobiecie", "Bez satysfakcji" i "Nie ma końca tej podróży", jednak zespół uznał, że nie pasują one do stylu muzycznego Budki Suflera . Stało się to zarzewiem konfliktu, po którym Borysewicz postanowił opuścić Budkę Suflera. Odchodzi z Budki i w 1981 zakłada własny zespół Lady Pank.
Jako wszechstronny gitarzysta realizuje się również w Jan Bo. - zespole blues-rockowym, będący solowym projektem gitarzysty. Do grupy dołączyli basista Wojciech Pilichowski i perkusista Wojciech Morawski (tego ostatniego zastąpił Kuba Jabłoński). Zespół wydał cztery albumy.

[Spaniel]

[Spaniel]

Na stronie 7 znajduje się krótka historia wrocławskiej grupy NURT debiutancka płyta zespołu zilustrowana jest tylko jednym utworem. Niżej nieco więcej muzyki z tej interesującej płyty.
W 1973 r. Nurt nagrywa LP - Syn strachu.
1. Kto ma dziś czas
2. Synowie nocy
3. Będziesz panią w moim piekle
4. Holograficzne widmo
5. Gdyby przebaczać mogli wszyscy
6. Morze ognia
7. Parter na klaustrofobię
8. Piszę kredą na asfalcie
9. Syn strachu
Aleksander Mrożek - gitary, sitar, wokal
Roman Runowicz - gitary, wokal
Kazimierz Cwynar - gitara basowa, wokal
Ryszard Sroka - perkusja
Tomasz Stańko - flet, trąbka (9)

[agrypa]

[kazek]