Okolice Bluesa

3 lutego 2014 r. ukazuje się kolejna płyta Robbena Forda pt. "A Day In Nashville"
http://mascotlabelgroup.com/mlg/provogu ... ville-epk/

Te króciutkie zajawki bardzo mi się podobają. Czuję się zanęcony

1. Green Grass, Rainwater
2. Midnight Comes Too Soon
3. Ain't Drinkin' Beer No More
4. Top Down Blues
5. Different People
6. Cut You Loose
7. Poor Kelly Blues
8. Thump And Bump
9. Just Another Country Road

Wyczytałem, że w składzie koncertowego bandu Robbena oraz na płycie gra aktualnie Audley Freed

Ja średnio przepadam za tym artystą, ale to co usłyszałem w tej zajawce również bardzo mi się spodobało.

Wyczytałem także, że to miał być album live z europejskich koncertów w 2013. Zainspirowany Robben napisał 7 nowych kawałków, zmienił zdanie i zrobił coś, czego w swojej karierze nigdy wczesniej nie zrobił czyli nagrał album live w studio w trakcie jednej sesji. Towarzyszą mu Audley Freed, keyboardzista Ricky Peterson, basista Brian Allen, perkusista Wes Little i puzonista Barry Green.

http://www.youtube.com/watch?v=8rWLvI7e7zE
We fragmentach z filmiku promocyjnego, kocie ruchy jak u Mick'a Jagger'a
Mam trochę obaw czy w tej stylistyce sprawdzi się wokal Robbena.

W dzisiejszej audycji "Piosenki bez granic", Jan Chojnacki zaprezentował "Ain't Drinkin' Beer No More". Marudził trochę na wokal Robben'a. Płytę określił jako sympatyczną ale raczej nieprzełomową w karierze Ford'a.

Myślę, że nie o to mu chodziło co sugerujesz. A może o trochę nazbyt rewolucyjny? Padło jeszcze określenie na tę sesję jako "kaprys" muzyka. Cokolwiek to może znaczyć

Mi zaś utwory i brzmienie z nowej płyty Robbena bardzo przypadły do gustu i płytę prawdopodobnie kupię w przeciwieństwie do większości jego uprzedniej twórczości. Paradoksalnie Robbena Forda lubię najbardziej wtedy gdy nie robi wycieczek w stronę jazzu. Co do zasady z drobnymi wyjątkami nie przepadam bowiem za tym gatunkiem. Na podstawie tego co usłyszałem spodziewam się solidnego, lekko soul - bluesowego albumu, a ten kierunek ostatnio bardzo mi odpowiada. Tak na marginesie, to dlaczego zawracacie sobie głowy tym, co ktoś powiedział w radio

Płytę z dopiskiem "For promotion only. Not for sale" już mam Robbena Forda lubię w każdej jego postaci i odsłonie. Najnowsza płyta podtrzymuje kierunek wytyczony na „Bringing It Back Home” czyli jest bluesowo. Widać, że pomysł z puzonistą spodobał się Robbenowi bo ponownie jest to ważny, również jako solowy, instrument (świetna solówka w "Cut You Loose", przyjemne unisona z gitarą w "Thump And Bump" ).

Widzę, że przybywa na forum osób, które zapoznały się z płytą, no to powiem, że ja też. Wydaje mi się, że intencją Forda było tym razem to, aby było bezpretensjonalnie, spontanicznie, bluesowo, trochę przystępniej harmonicznie i melodycznie, no i oczywiście groovy, inaczej mówiąc żeby muzyczka swingowała. No i moim zdaniem tak jest. Wbrew krytyce wokalu Forda uważam, że wokalne numery są silną stroną tego krążka, mimo, że fanem barwy głosu Robbena nie jestem. Instrumentale chyba trochę sztampowe. Bardzo chętnie zobaczyłbym ten skład na żywo. Widzialem Robbena w trio, a taki skład nawet w przypadku tak wybitnych grajków jak Gary Novak i Andy Hess ma swoje ograniczenia.

Z powodów, o których napisał wyżej posener bardzo mi przypadł do gustu najnowszy krążek Robbena Forda, a muszę przyznać że nie jestem jego zagorzałym fanem. Nie przepadam bowiem specjalnie za subtelnymi blues-jazzowymi łamańcami, którymi do znudzenia potrafił raczyć słuchaczy na sporej części swoich poprzednich płyt. Takiego Robbena Forda jak na "The Day In Nashville" mogę jednak słuchać bez końca. Płyta jest pełna luzu i całkowicie bezpretensjonalna, a przy tym dość "południowa". Słychać wyraźnie, że całość materiału została zarejestrowana na żywo i z dużym entuzjazmem i spontanicznością ze strony uczestniczących w sesji muzyków. Panowie zagrali dokładnie tak jak się powinno grać w Nashville. Tam bowiem, wbrew pozorom nie gra się tylko country. Wielu może zainteresować też fakt, że w nagraniu jak drugi gitarzysta wziął udział Audley Freed. Generalnie album ze wszechmiar godny polecenia wszystkim fanom korzennej amerykańskiej muzyki.