TB na Chicago Gospel & Blues'2007

[ANDRZEJ MATYSIK]

[Jimmy]

[kora]

[Michał]

[ANDRZEJ MATYSIK]

[paul david]

[kora]

[bartic]

[Romka]

[Alicja Szafraniec:)]

[Andrzej Jerzyk`e]

[ANDRZEJ MATYSIK]

[Andrzej Jerzyk`e]

[Michał]

[Robert007Lenert]

[Alicja Szafraniec:)]

[ANDRZEJ MATYSIK]

[Michał Kielak]

[KRIST]

[Krzysztof Gadomski]

[ANDRZEJ MATYSIK]

[Andrzej Jerzyk`e]

[ANDRZEJ MATYSIK]

Witam.
Wczoraj bylismy swiadkami przepieknego koncertu Kurta Ealinga w klubie Green Mill. Juz na godzine przed koncertem klub byl pelny a na zewnatrz czekala kolejka ludzi liczacych na wejscie w przypadku gdy ktos klub opusci. Zasada w klubach amerykanskich jest taka, ze maja one okreslona przepisami pojemnosc, ktorej nie mozna przekroczyc. I tak, w Green Mill moze przebywac nie wiecej niz 178 osob. Reszta karnie i cierpliwie czeka na zewnatrz. Gdy ktos wyjdzie z klubu, w jego miejsce wpuszczana jest pierwsza osoba z kolejki. Niektorzy mozliwosc wejscia uzyskali dopiero w trakcie drugiego seta (placac pelny bilet). Kurt Ealing to dzis na pewno najbardziej wyrazisty wokalista jazzowy. W Green Mill wystepuje regularnie w srody, ale ostatnio go dlugo tam nie bylo bo byl w trasie koncertowej. Wspaniala akustyka klubu powoduje, ze w kazdym miejscu dzieki sa krystalicznie czyste.
No, a teraz (tu dochodzi 9'00 rano) ostatnie przygotowania do wyjazdu na Chicago Blues Festival, bo o 12'00 w Grant Parku WIELKI START!!!
Dzis m.in. spotkamy sie z Philem Guy'em, ktory zakonczy dzien na scenie Front Porch, a w finale dnia - Koko Taylor!

Pozdrawiam,

Andrzej Matysik

P.S. Moja jutrzejsza "Godzina nie tylko bluesem pisana" poswiecona bedzie klubom chicagowskim. Zaprasza do sluchania,

[Michał]

Pozdrawiam i niesamowicie zazdroszcz?

[ANDRZEJ MATYSIK]

Witam, po pierwszym dniu.
Pogoda dopisala a zanadto, bo temperatura przekroczyla 90 stopni, Muzyki bylo moc i caly czas trzeba bylo z czegos rezygnowac aby choc we fragmencie posluchac kogos rownie interesujacego.
Wspaniala zabawa byla przy soul - bluesowych dzwiekach w wydaniu takich wykonawcow, jak Bobby Slim Jones, Charlie Love, Osee Anderson & Da Blooze Folks, Willie Clayton czy nasz stary znajomy, Phil Guy. Jeszcze dziksze tance mialy miejsce podczas wystepu grajacego zydeco Willisa Proufhomme'a z grupa Zydeco Express.
Szczegolnie z Wiesiem chmielewskim cieszylismy uszy dzwiekami w wydaniu Jimmiego Ducka Holmesa grajacego motorycznegom wspolczesnego bluesa z Delty.
No, a prawdziwymi rarytasmi byly wystepydwoch grup grajacych najklasyczniejszego blusa z Chicago. Hoochie Coochie Boys to zespol majacy w skaldzie muzykow wspolpracujacych z Muddym Watersem (m.in. Mojo Buford, John Primer, Ray Kiler Allison, Calvin Fuzz Jones). Goscinnie zaspiewal z nimi Muddy Waters Junior ludzacy podobny do ojca.
Druga grupa byl sklad pod wodza absolutnego mistrza brzmienia West Side, Jimmy'ego Dawkinsa (oj, szkoda Bluesbirdzie, ze nie mogles byc tego swiadkiem!!!). W zespole byli m.in: Billy Flynn i R.Kreher na gitarach, Bob Stroger na basie, Maurice Vaughan i Eddie Shaw na saksofonach. Dwa utwory zaspiewala tez z nimi Nora Jean Bruso.
W finale Koko Taylor. Przebyta choroba odcisnela na niej pietno, ale juz samo jej pojawienie sie na scenie wywolalo eksplozje na widowni, ktora choralnie wykonywala z nia jej najwieksze przwboje. Fantastycznie brzmial jej bad prowadzony przez Vino Loudena w ktorym na perkusji gral Ricky Nelson (ktory przez siedmiu laty gral na Pikniku Bluesowym w Promnicach z Big Time Sarah).
Z kazda godzina przybywa plyt w moim bagazu wiec juz teraz zapraszam do Kafejki Antoniego Krupy w ostatnia sobote czerwca, a wczesniej do "Godziny nie tylko bluesem pisanej" 22 czerwca w Radiu eM,
Dzisiaj, cala ekipa TB, w "organizacyjnych" koszulkach robi sobie pamiatkowe zdjecie.

Pozdrawiam,
Andrzej Matysik

[ANDRZEJ MATYSIK]

[Andrzej Jerzyk`e]

[Janusz M.]

[ANDRZEJ MATYSIK]

[ANDRZEJ MATYSIK]

Witam.
Wlasnie minela polnoc. Zrezygnowalismy dzis z kolejnej, klubowej nocy bo wrazen bylo tyle, ze mozna by nimi obdzielic caly rok. Jutro zas o 10'00 trzeba byc w na bluesowym brunchu w sklepie Jazz Record Mart Roberta Koestera, gdzie buszowanie pomiedzy regalami z plytami umilac beda grzniem, m.in. Lurrie Bell, Aaron Moore, Shurley Johnson, Ken Saydak, Michael Coleman i inni. Potem, od 12'00 ruszaja koncerty na scenach Grant Parku.
Dzisiaj zas (a wlasciwie wczoraj bo minela juz polnoc) w Grant Parku dominowaly spiewajace damy. Wszsytkie, bez wyjatku, zapewnily maksimum emocji, ale trzy z nich zdecydowanie zasluguja na najwyzsze slowa uznania: Nellie Tiger Travis uraczyla nas dawka solidnego soul-bluesa, a bardziej southern-bluesa, bo tak tutaj coraz czesciej okresla sie ten gatunek. Irma Thomas zachwycila dystyngowana elegancja oraz nowoorleanska dusza, co sprawilo, ze pod koniec jej wystepu cala widownia falowala i tanczyla. Zas na miano absolutnej rewelacji, i jak dotad najwiekszego odkrycia festiwalu zasluguje Wanda Johnson, ktora nie tylko mnie, doslownie powalila swym spiewem o duzym ladunku soulu i gospel. Zapamietajcie to nazwisko!
Bardzo dobre wrazenie sprawil Khalif Wailin' Walter. Podczas jego wystepu, konczacego dzien na scenie Front Porch, pod scena bylo niezwykle tloczno mimo ze rownolegle, na gownej ze scen Petrillo Shell trwaly wystepy Nellie Travis i Big Jay'a McNeely'ego. Ten 80-letni weteran rhythm'n'bluesa, saksofonista i wokalista, dal niezwykle energetyczny show a rock'n'rollowym szalenstwom na widowni nie bylo konca.
Zas fantastycznym wrecz finalem dnia byl wystep Magica Slima i jego The Teardrops. Oj, bluesa w takim wydaniu mozna sluchac bez konca.

To tyle na dzis. Klade sie spac, wiec mowie "dobranoc" (choc w Polsce to juz raczej niedzielne "dzien dobry").

Andrzej Matysik

Fantastyczny