Walter Trout

[agrypa]

[Rock-A-Billy]

[Marek-Browarek6]

[RafałS]

[F.H.Johnson]

[agrypa]

Sadze Rafale ze nie zawiedzie Cie ta Plyta.

[RafałS]

Mam pytanie w związku z wynikami BLUES TOP 2010. Jeszcze nie kupiłem tego albumu - jakoś wydawało mi się, że Walter obniżył poprzeczkę i się nie spieszyłem. Tymczasem jej wynik - czwarte miejsce - sugeruje bardzo udany album, szczególnie w zestawieniu z niższą pozycją samego Trouta jako gitarzysty. Czy ktoś, kto regularnie nabywa płyty Waltera i ma już ten krążek mógłby się wypowiedzieć? Agrypa - może pokusisz się o szczegóły? StS i inni? Jak to się ma np. do "Outsidera"?

[posener]

[Roj]

A ja tu znalazłem taka recenzję niejakiego Vincenta :



Mam tą płytę od dłuższego czasu i muszę powiedzieć , że bardzo mi się ona podoba. Często do niej wracam, często słucham w samochodzie. Dźwięki prosto z serca , zwłaszcza w tych spokojniejszych balladowych utworach. Przepiękne solo w tytułowym Common Ground . Klimat całej płyty bardzo zbliżony do nowej produkcji Warrena H. Na pewno nie emeryckie granie !
Czego więcej chcieć .
Dla mnie rewelacja , po prostu Walterowy poziom - klasyka ! Gorąco polecam ! RafałS , kupuj !

[Roj]

No to cd "nudziarstwa" zachęcający do zakupu tego wydawnictwa i dwa utworki, Open Book i Excess Baggage.




P.S. Zupełnie kwa nie rozumiem jak można rozpływać się nad Man In Motion , skądinąd rewelacyjnym albumem, twierdząc jednocześnie , że Common Ground jest całkowicie do de i nie wart ani jednego przesłuchania.

[posener]

[Roj]

[posener]

[Roj]

[posener]

[Roj]

[RafałS]

Waltera Trouta lubię równie mocno, co Warrena Haynesa, może nawet bardziej, bo mialem okazję go poznać i zamienić z nim parę słów, doczekałem się też kiedyś od niego krótkiej, ale sympatycznej odpowiedzi na swój email. Nie zmienia to faktu, że globalnie rzecz biorąc Walter nie jest twórcą formatu Warrena Haynesa.

Atutem Trouta zawsze była energia. Stąd jego najlepsze albumy to koncertowe, bądź studyjne, którym udało się nawiązać do koncertowego klimatu. Wypada świetnie dopóki trzyma się szybkich bluesrockowych kawałków i bluesiorów w średnich i wolnych tempach z ekspresyjnymi solówkami i surowym brzmieniem. Czyli z grubsza, formuły: "raz, dwa, trzy - chłopaki, jedziemy!". Kiedy próbuje bawić się w subtelnosci, kombinować z aranżacjami, serwować kolejne balladki i inne ogniskowe przyśpiewki to płyty się sypią. Gdy braknie żywiołu, słychać jak grubo ciosane są jego pomysły melodyczne. Jako tekściarz i wokalista też jest mało subtelny. Niestety ostatnio jakoś mocniej akcentuje swoją countrowo-folkowo-rockową stronę. Prawdopodobnie dlatego nagrywa z między innymi z Kenny Aronoffem. Błąd. Aronoff pasował do muzyki Johna Fogerty czy Mellencampa, ale Troutowi nie leży ta stylistyka. Poza tym, czasem zamiast droższego narzedzia lepiej mieć takie z niższej półki, ale sprawdzone, które czujemy w ręce. Moim zdaniem najfajniej Troutowi przygrywał Bernie Pershey - prosto ale gesto, mocno i do przodu. Wtedy (Live Trout, Go The Distance) kapela miała świetny drive. Ale było to również kwestią kompozycji - Walter eksploatował wtedy inne formemki. No i na najlepszych płytach Trouta partie solowe dzieliły miedzy siebie gitara i organy, co bardzo urozmiacało muzykę. Pdsumowując: Walter jest rewelacyjny, ale w ramach pewnej, dość wąskiej estetyki.

Natomiast Warren Haynes może grać i śpiewać praktycznie wszystko ze wszystkimi, w różnych konfiguracjach, czego zresztą próbował: od Allmanów, przez Gov't Mule'a po klimaty Grateful Dead i udział goscinny na dziesiątkach cudzych albumów. Jest znacznie lepszym tekściarzem, lepiej interpretuje też ballady. Podobnie jak Trout ma głos niski i bardzo mocny, co częste u osób tej postury. Jeśli miałbym wskazać jakieś ograniczenie Warrena jako wokalisty, to powiedziałbym, że ten wokal jest mało giętki. Warren wprawdzie wychował się na soulu, ale lata spiewania rocka zrobily swoje. Jako wokalista jest dla mnie bardzo biały, w przeciwieństwie do Grega Allmana. Zastanwiałem się słuchając próbek "Man in Motion" jak brzmiałoby to ze śpiewem np Ivana Neville'a, który, zdaje się, tam gra. Nie ma on siły Warrena, ale śpiewa wyżej i przebija go tą elastycznoscią typową dla ciemnoskórych wokalistów. Trudno mi to precyzyjnie opisać, ale mam wrażenie, że Warren w niektórych kawałkach (np. coverach na płytach Gov't Mule'a) ścina zakręty melodii i chyba nie jest to kwestia samej skali. Ktoś wie, o co mi chodzi?

[TITO]

No proszę! Nosił wilk razy kilka ponieśli i wilka. Życzę wszystkim artystom takich zagorzałych fanów jakich ma Walter Trout. To aluzja oczywiście - Roj wie.

Porównywanie Waltera z Warrenem byłoby nie fair wobec Trouta. On startuje w wadze średniej, a Warren to superciężka. Oczywiście mam na myśli dorobek artystyczny i klasę instrumentalną. Rozumiem sentymenty i sympatie ale nie może to zamazywać rzeczywistości.
Ten cytat rozumiem tylko połowicznie. Dorobek artystyczny to i owszem, wokal chyba też, ale jeżeli chodzi o opanowanie instrumentu to ja nie widzę różnicy klas - obaj są w średniej!

[Roj]

[posener]

[RafałS]

[TITO]

[agrypa]

[RafałS]

[agrypa]

[RafałS]

[RafałS]

[TITO]

[TITO]

[Roj]