Jimi Hendrix

[Rakiet]

[agrypa]

[Rakiet]

[rocken]

Pozwolę sobie Panowie skierować dyskusje bardziej na tory związane z naszym bohaterem tej zakładki choć chce zwrócić uwagę na bardziej sprawy techniczne niż samą muzykę i może uda się przyciągnąć do tej zakładki więcej gitarzystów

"W latach 60. Roger Mayer dokonał prawdziwego przełomu w kreowaniu brzmienia i był w samym epicentrum ówczesnej rewolucji na londyńskiej scenie muzycznej. Najbardziej znany jest z tego, że pomógł wykreować brzmienie Jimiego Hendriksa, a także pracował z takimi sławami, jak Stevie Wonder czy Bob Marley. Jego nowatorskie podejście do nagrywania i osiągnięcia w dziedzinie dźwięku są niekwestionowane. Mayera rozsławił skonstruowany przez niego efekt Octavia, o którym świat po raz pierwszy usłyszał dzięki Jimiemu Hendriksowi, ponieważ muzyk ten użył tego efektu w solówkach do utworów "Purple Haze" i "Fire" z albumu "Are You Experienced?" (1967)."

"...MG: Czy wciąż jest w tobie pasja odkrywania nowego brzmienia? Myślę, że ty i Hendrix mieliście ten sam zapał do tworzenia nowego...

RM: Tak, w stu procentach się z tobą zgadzam. Nie było najmniejszego powodu, dla którego mielibyśmy spoglądać wstecz, trzeba było tworzyć nowe. Obaj z Hendriksem byliśmy pionierami i to, co robiliśmy, było absolutnie przełomowe. Naszym celem było stworzenie albumu pełnego nowych brzmień. Jeśli dodawaliśmy jedno nowe brzmienie, trzeba było do niego dostosować pozostałe. A jeśli zmienia się tonację utworu, to należy zmienić partie co najmniej kilku instrumentów. Tak więc jedna zmiana pociąga za sobą kolejną. Dla mnie najważniejsze jest odkrywanie nowych rzeczy, dlatego nigdy nie patrzę wstecz..."

Źródło Magazyn Gitarzysta. Poniżej link do całego wywiadu z Roger'em M a także z angielskim elektronikiem, Denisem Cornellem.

http://www.magazyngitarzysta.pl/ludzie/ ... mayer.html

Poniżej kilka zdjęć kultowych efektów Jimiego takich jak Uni-vibe, wah-wah, fuzz face…

[Rakiet]

[Rakiet]

[agrypa]

Ciekawie sie zlozylo. Wpisujemy sie tu we trzech [czasem Darek jakies zdjatko podrzuci] i wszyscy trzej gramy na gitarach. Ja zaczalem swoja gitarowa przygode z Jimim bardzo malo orginalnie, czyli jak wielu od Hey Joe Ale to bylo juz prawie pol wieku temu.
Tym ktorzy zaczynaja teraz proponuje bardzo fajna ksiazke. Nuty i tabulatury.


Tych ksiazek jest sporo. Ta jest najnowsza

[mazdah]

[rocken]

[rocken]

[mazdah]

[rocken]

[Darekk66]

[Rakiet]

cholerka
wszyscy tak pięknie piszecie, że aż nie wiem kogo zacytować :-)))

co do bajerów, to na moje amatorskie ucho wydaje mi się, że hendrix używał tych bajerów na koncertach rzadko... raczej głównie robił sobie brzmienie kaczką, podniesioną albo opuszczoną, jak tłumik w trąbce...

ale rozmowa zaczyna się fachowa... ;-)

co do strun, tego nikt nie wie na pewno, raczej wydała mi się ta historia buddy milesa dość ciekawa: żeby aż tak dziwaczny zestaw zakładać??

a teraz co by grał??? i na czym??
sądząc po tym co za życia pokazywał, instrumenty, bajery i piece były dla niego tylko środkiem, narzędziem... tak samo (oryginalnie) grał na fenderze, gibsonie czy na czym tam jeszcze...
a może mielibyśmy nową gałąź muzyki rozrywkowej?
czy davis nie stworzył bebopu? cooljazzu? jazzrocka? nie sam oczywiście ale kiedy takie postacie biorą się do rzeczy efekty są zadziwiające. może nam by się to nie podobało, a może inni by za tym szaleli - nie ma to znaczenia...
ja wolę wierzyć, że jimi byłby wielki

piękny temat i miła rozmowa...

[rocken]

[rocken]

[Rakiet]

[rocken]

[Rakiet]

[agrypa]

Wspomnienia Foxy Lady. Podtytul na stronie tytulowej "My Life, the sixties and Jimi Hendrix.


Nagrane w nowojorskim Scene Club marzec 1968 rok
Muzycy:
Jimi Hendrix - voc, guitar
Johnny Winter - rhythm guitar
Randy Hobbs - bass
Randy Z - drums
Jim Morrison - harmonica, vocal
Buddy Miles - drums
i utwory:
1. Bleeding Heart 12:25
2. Red House 10:56
3. Wake Up This Morning And Find Yourself Dead 8:01
4. Tomorrow Never Knows 3:28
5. Uranus Rock 3:06
6. Outside Woman Blues 8:03
7. Sunshine Of Your Love 2:15
8. Morrison's Lament 3:31
Jak wspomina inzynier dzwieku Steven Paul ".....niewdziecznie pracowalo sie z panem Morrisonem....."

........................................................ Byl tu link do grania Jimiego z Morrisonem. Wlasciciel praw zakwestionowal i zniklo. Sporo muzyki w tym temacie pokazanej spotkal ten sam los. Szkoda

[rocken]

[agrypa]

[agrypa]

Tam, w tym nowojorskim apartamencie Jimiego to sie dzialo..... Odwiedzala go cala elita muzyczna. Bluesmeni, jazzmeni. Zostalo sporo tasm z tych spotkan. Nie rozumiem dlaczego firma tego nie wykorzystuje. Przeciez nawet jesli jakosc nagran byla by nie nadzwyczajna to bylyby skarby. Wypuscili ostatnio cala serie Jimiego a tylko Valleys of Neptune jest pozycja wartosciowa dla zaawansowanego Hendrixo-maniaka .

To pozycja ktora trzeba miec. Nagrania nigdy nie publikowane lub znane lecz zagrane inaczej. Pozostale pozycje to kolejne wydania plyt ktore juz wszyscy swietnie znamy. To ze do kazdej dolaczone jest DVD [moim zdaniem niezbyt interesujace] niczego nie zmienia.

To bardzo dobrze ze wydaja Jimiego stale na nowo. Ale nam napewno sprawilo by duza wieksza radosc gdyby byla to mniej znana muzyka.

http://www.youtube.com/watch?v=9lcjivCDdqs

[rocken]

Jimi dużą wagę przykładał do ubioru i oprócz kreowania nowych trędów muzycznych również ma swój dorobek w popularyzacji np. fryzury afro.

Jimi spędzał dużo czasu w dzieciństwie w towarzystwie babci, Indianki z plemienia Cherokee, mieszkającej w Vancouver, Kanada (Nora Rose Moore Hendrix).

Hendrix: "Moja babcia była pełnej krwi Indianką. Szyła mi ciuchy. I każdy śmiał się ze mnie, jak poszedłem do szkoły, wiesz, regularny płacz." (Jane de Mendelssohn, Talking isn't really my scene. Playing is, International Times 03.1969).

Hendrix nosił fryzurę afro, a która dzięki niemu została spopularyzowana w Anglii (wszyscy w Experience nosili afro, bo było szalenie modne wtedy). Jimi często bywał u fryzjera i dbał o swoje włosy równie namiętnie, jak o swoje gitary.

"Kiedyś w Londynie kupił starą kurtkę wojskową z ozdobnymi sznurami, którą policjant z drogówki nakazał mu ją zdjąć z powodu obrazy królowej"

Wikipedia:
"Wiele fotografii przedstawia Hendrixa noszącego chusty, pierścienie, medaliony i broszki, na początku kariery także odznaki, np. z napisem "Bob Dylan", co było wyrazem jego fascynacji tym muzykiem. Tuż po dotarciu do Anglii nosił ciemny garnitur i jedwabne koszule, później jego ubiór stawał się coraz bardziej ekstrawagancki. W Monterey miał na sobie ręcznie malowaną jedwabną kurtkę Chrisa Jaggera (brat Micka) i jasnoróżowe boa z piór. Pod koniec 1967 zaczął nosić kapelusz marki The Westerner, skradziony w 1968 został zastąpiony innym, noszonym razem z fioletowym szalem i srebrnymi pierścieniami wokół ronda – czasami z wetkniętym za nie piórem. Od końca 1968 roku zaczął wiązać chustę wokół nogi i ręki, w 1969 wiązał chusty i korzystał z nich jak z przepaski, rezygnując z kapelusza. W tym okresie pojawiły się już stworzone specjalnie dla niego kostiumy sceniczne. Niektóre z jego najbardziej znanych strojów, np. ten w którym wystąpił na Woodstock, stworzyły Colette Mimram i Stella Benabou (była żona Alana Douglasa)"

[kora]

[rocken]

[kora]

Ja trochę tam wiem ( mam wszystkie płyty + dość sporo kompilacji - B&B ukłony ) ale fanką nie jestem
Czytam to, co piszecie i wielki ukłon - kawał dobrej roboty , czyta się wyśmienicie

PS - "Mnóstwo przebojów i równie tyle ekscesów ":wink:
- to fakt, ale z tego, co mi wiadomo, to był zwykły, normalny chłopak. Prasa niepotrzebnie rozdmuchała wiele spraw, nie wartych uwagi, Ciężko będzie to odkręcić . No ale jak ktoś jest na szczycie i .....jest uzależniony - popełnia wiele błędów, szkoda,ze tylko te ,owa prasa zauważać chciała.

Za niedługo ukaże się książka Zdzisia Pająka o Hendriksie
Czekam niecierpliwie

[agrypa]

Maly foto-komentarz do wpisu rockena






















Kobiety.... Moze to zaskoczyc, ale Jimi byl czlowiekiem niesmialym. Niezbyt dobrze poradzil sobie z londynskimi paniami. Srodowisko londynskich wampow zdecydowanie go przeroslo. Wsrod artystyczno-intelektualnej bohemy zenskiej Londynu bardzo modne bylo pochwalenie sie przygoda lozkowa z Hendrixem. To co robily i opowiadaly jest opisane w niejednej publikacji. Ja sobie daruje. Nie chce zasmiecac naszej zakladki opowiesciami zahaczajacymi o pornografie. Wedlug tego co opowiadaja muzyczni znajomi Jimiego, czesto byly to konfabulacje milych pan. Mysle ze Jimi nie bardzo poradzil sobie z obyczajowoscia srodowiska Londynu.
Wielka ilosc narkotykow, alkoholu....Mysle ze ten walec w koncu go przejechal.
Jak napisala Kora byl to zwyczajny chlopak

JAZZ.
Kathy Etchingham pisze z duzym przekonaniem ze jazz nie mial wplywu na tworczosc Hendrixa. Mysle ze sie myli. Jimi nagral bardzo ciekawe sesje jazzowe w ich nowojorskim mieszkaniu. Byly sesje z gitarzysta Wesem Montgomerym i pianista Jimim Smithem. Byla sesja z pianista Jakim Byardem i sesja z wielkim Charlesem Lloydem [alez chcialbym to uslyszec] Choc Etchingham uwaza ze bylo to malo istotne, w muzyce Hendrixa zawsze byly jazzowe zagrania [np. Third Stone from the Sun ma bardzo jazzowy nastroj] Hendrix bardzo lubil Rolanda Kirka. Zachwycal sie jego multiinstrumentalizmem i bardzo cenil lamanie wszelkich konwencji przez tego muzyka. Bardzo cenil i czesto sluchal Milesa Davisa. Powaznie przygotowywal sie do grania z Milesem. Niestety nie doszlo do tego. W poznych latach 60-siatych chetnie jamowal z jazzmenami. Zarejestrowane sa grania z Larrym Youngiem i Johnym Mc'Laughlinem. Plyt niestety nie ma. Mozna smialo powiedziec ze to bylaby droga ktora wybralby w przyszlosci. Londynscy dziennikarze muzyczni pisali ze te jamy byly wstepem do nowego kierunku w jazzie.
Wielki autorytet Allan Douglas pisal ze Jimi posuwal sie wyraznie w kierunku jazzu.
Podobnego zdania jest Peter Doggettt autor "Jimi Hendrix the complete guide to his music"
Sporo pisal o tym wielki Hendrixolog Richi Unterberger.
Serdecznosci wielkie dla odwiedzajacych ta zakladke. Dla tych niewidocznych rowniez. Szczegolnie dla organizatora i dyrektora Jimiway Blues Festival Bena Kunickiego.

[rocken]

[Darekk66]

A propo's dbania o swoje loczki