Więcej polskiej muzyki w radiu?

[Bluesmaster]

Od nowego roku ustawa o radiofonii i telewizji nałożyła na nadawców
obowiązek przeznaczenia co najmniej 33% miesięcznego czasu emisji
na muzykę polską. Co najmniej 60% ma być emitowana w godzinach
5- 24, co ma wyeliminować obecną praktykę, która polskie piosenki
emitować pozwala głównie w nocy.
Największe radiostacje (RMF, ZET, ESKA, Tok FM) uznały ustawę za ich
"osłabienie". Ciekawe podejście, prawda? POLSKIE radia...
Dlaczego o tym piszę? Może jestem optymistą i wyobrażam sobie, że
znajdzie się również w niektórych stacjach więcej miejsca dla BLUESA
(i okolic- ) tworzonego w Polsce przez naszych wykonawców?

Jak na razie blues prezentuje tylko Polskie Radio.

[Andrzej Jerzyk`e]

[Andrzej Serafin]

[B&B]

[posener]

[olekblues]

[Rock-A-Billy]

[posener]

[Paweł Stomma]

A mnie sie to chyba podoba. Nie jestem pewnien, czy to faktycznie zadziała, ale mam po prostu nadzieję. W gruncie rzeczy prawo powstaje, żeby chronić słabszych, przed dominacją silniejszych. Przy braku jakichkoolwiek regulacji będzie tak, jak teraz. Jest kilka dominujących koncernów, a ich pracownicy, czy managerowie odpowiadający za repertuar nie mogą ryzykować
Coś takiego jak tzw. nadawca prywatny praktycznie nie istnieje, a ww koncerny to właściwie ponadnarodowe państwa, tyle, ze o ustroju niewolniczym (narzędziem ucisku jest pensja, stanowisko i mozliwość jej utraty). Paradoksalnie (już to widać) wiecej wolności jest w stacjach "państwowych". Pamiętam początek lat 90 tych, kiedy faktycznie istniały radia prywatne. Lokalny twórca, jak cos nagrał, mógł tam to zanieść i istniała szansa, że na lokalnym rynku będzie to grane i jakoś zafunkcjonuje.. Teraz te niby lokalne rozgłośnie sa przeważnie filiami, albo sa mocno uzależnione różnymi (finansowymi przeważnie) mechanizmami i mają (dostają) swoje powerplaye. Lokalni twórcy, mimo dużego nieraz potencjału (równiez komercyjnego) nie maja po prostu szans.
A złudzenie tzw. "internetowej wolności" mimo, ze powszechnie funkcjonuje, jest niestety tylko złudzeniem. Oczywiście można powiedzieć "słucham tego, co lubię" ale żeby cos polubić, czy znaleźć, trzeba najpierw wiedzieć, ze takie cos istnieje,, czyli kontrola dystrybucji informacji jest potęznym narzedziem zniewolenia. NIe poszukasz np. zespołu Hasiok, jak nie wiesz, ze taki zespół istnieje i coś tam tworzy prawda? Oczywiście można szukać gatunków ulubionych itd. Już to jakoś działa nawet, zwłaszcza w różnych "niszowych" odmianach. Powoduje to taka sytuację (widoczna chyba troche również tu na forum) że najwieksze szanse maja wykonawsy ściśle realizujący schematy gatunkowe, a jak coś przekracza granice i do "szuflady" nie pasuje to juz klops.
Nie wiem, czy to zafunkcjonuje, może będzie tak jak pisze Andrzej, ale i tak, dla mnie to przynajmniej krok w dobrym kierunku.

[karambol]

Nie podoba mi się zupełnie takie ręczne, administracyjne sterowanie. Ubolewam nad tym, że polskiej muzyki jest tak mało w publicznych mediach ale żadna ustawa nie poprawi tego stanu rzeczy. Zapewne zaraz powstanie jakiś centralny urząd do pomiaru zawartości polskiej muzyki w emitowanych audycjach z panem prezesem, naczelnikami czy komisarzami i armią urzędników dobrze opłacanych z naszej kasy. Bez sensu.

[posener]

[Paweł Stomma]

[Mean Machine]

[posener]

[Paweł Stomma]

[Robert007Lenert]

[posener]

[Bluesmaster]

[Rock-A-Billy]

Powyższa ustawa jest elementem szerszego problemu tzw. inflacji prawa przejawiającej się w dążeniu do obejmowania normami prawa stanowionego coraz to nowych sfer życia, nawet tych które do tej pory bez tego doskonale się obywały. Dalszą konsekwencją jest nadmiar prawa stanowionego, którego w całości nie zna i rozumie nikt, nie wyłączając zawodowych prawników. Mówię to z pełną świadomością tematu, jako czynny zawodowo prawnik Jedynymi którzy tak stanowione prawo pojmują są coraz liczniejsi urzędnicy kolejnych, nowopowstających organów mających stać na straży powyższych regulacji. I tym właśnie urzędnikom stajemy się coraz bardziej podlegli jako że w częstokroć nie jesteśmy po prostu zdolni do nawiązania z nimi równorzędnej walki. Jeszcze gorzej jest, gdy niektórzy są w stanie tak daleko uzależnić się mentalnie od tego systemu, że naprawdę zaczynają wierzyć, iż słuchanie dobrej muzyki w radio zawdzięczają urzędnikom, posłom etc.
Radą na niski poziom audycji nie jest więcej regulacji prawnych, o charakterze nakazowym, lecz więcej wolności gospodarczej w eterze. Przykładem tu niech będą USA, gdzie może obok siebie z powodzeniem funkcjonować tysiące rozgłośni radiowych, często specjalizujących się w określonego rodzaju muzyce. System UE przypominać zaś zaczyna powoli coraz bardziej system gospodarczy III Rzeszy (tak, to nie żart), promujący rozrost wielkich koncernów opanowujących stopniowo rynek w czystej symbiozie z władzą, która stara się jedynie rynek ten ułomny, ograniczony rynek regulować w pozornej trosce o klienta. Za wyrazy tej troski w postaci kolejnych "praw konsumenta, widza, słuchacza" płacimy oczywiście my wszyscy coraz wyższymi podatkami.

[TITO]

[rocken]

[posener]

[TITO]

[rocken]

[rocken]

[TITO]

[rocken]

[rocken]

[Mean Machine]

[Mean Machine]