Jimi Hendrix

[Rakiet]

[agrypa]

Czyli, jednym slowem przynudzam No dobra ...

Zciagne to z regalu i sprobuje cos napisac, gdy uda mi sie miec wiecej czasu {podejrzewam ze w okolicach kwietnia } Panow McDermotta i Kramera tlumaczy sie zdecydowanie trudniej i czasochlonniej.
A Keith Richards tez pisze glownie o tym czego nie masz ochoty czytac,czyli jaki fajny kumpel byl Hendrix itp.

[Rakiet]

[JaRas]

[Rakiet]

[agrypa]

[JaRas]

[Spaniel]

[Oldjazzman]

[rocken]

[Oldjazzman]

[rocken]

Szczupłym gitarzystą był oczywiście nie dawno zmarły Hubert Sumlin na którym wzorowali się tacy gitarzyści jak Keitha Richards, Erica Clapton i Jimi Hendrix.



http://www.youtube.com/watch?v=9tEVB-t04OU

24 lutego w Apollo Theater NYC odbył się koncert poświęcony w hołdzie Hubertowi Sumlinowi. Można odnaleźć na YT kilka filmików z tego wydarzenia.

http://www.youtube.com/watch?v=ehVk3xSq ... re=related

[Oldjazzman]

[quote="rocken"]Szczupłym gitarzystą był oczywiście nie dawno zmarły Hubert Sumlin na którym wzorowali się tacy gitarzyści jak Keitha Richards, Erica Clapton i Jimi Hendrix.

Ciekawa informacja. Dane mnie było ich słuchać w tej Filharmonii. Pamiętam, że patrząc jak pulsujący rytm Big City Blues porwał widownię, pomyślałem sobie - Jazz, jazzem, ale jednak to blues czarnych wyzwolił w ludziach taką spontaniczną reakcję. Oni po prostu nie panowali nad sobą. Zapomnieli gdzie są. Póżniej w prasie pojawiła się krytyka pomysłu zaproszenia tego zespołu na Jazz Jamboree. Wg niektórych zbeszczeszczono ideę jazzu i świętość miejsca. Ale co ludzie przeżyli, to ich.

[rocken]

Tak ten koncert wspomina w swojej książce Wojciech Mann:

„Koncertem najważniejszym, po którym - jak przyznaje autor wspomnień - jego "świat muzyczny nie był już taki sam", okazał się występ Big City Blues (Clifton James, Sunnyland Slim, Willie Dixon, Hubert Sumlin, Howlin' Wolf) na warszawskim Jazz Jamboree w 1964 roku. "Był jedynie przebłyskiem w szarej rzeczywistości Polski Ludowej, ale wystarczył, bym zaczął marzyć o tym, by zbliżyć się do magicznego świata muzyki"

ps. mimo że nie było tam Jimiego to i tak masz co wspominać i tylko pozazdrościć że widziałeś tych wszystkich muzyków na żywo

[agrypa]

Nightclub. Nashville, rok 1962. Pierwszy po lewej Jimi Hendrix, obok Billy Cox.

I Jimi w sztuce:



Psychedeliczna grafika ktorej autorem jest Bill Nitopi.

[agrypa]

[leowhiskey]

Jesli chodzi o wersje innych wykonawcow, to polecam wysluchac wykonania pienknej MARLOE z Paryza w utworze Little Wing, oto link- http://www.reverbnation.com/bohemzik

[rocken]

Wybierając się na koncert Leona Hendrixa należy podchodzić do koncertu z bardzo dużym dystansem, wybierając się na warszawski koncert podchodziłem w kategoriach ciekawostki niż muzycznego wydarzenia i niestety występ potwierdził moje obawy co do tego „wydarzenia muzycznego”. Koncert rozpoczął się z 30minutowym opóźnieniem, chyba wynikało to z tego że o godzinie podawanej na plakacie liczba publiczności wynosiła ok. 5-6osób. W sumie koncert obejrzało ok. 20 osób. Nagłośnienie koncertu było jakości sprzętu z domów kultury z lat 90. Występ rozpoczął zespół towarzyszący Leonowi od „Foxy Lady” w którym mogliśmy wysłuchać Leona tylko w roli wokalisty funkcję gitarzysty pełnił Chaz De Paolo następnie Leon sięgnął po czarnego fendera stratocastera podłączonego do polskiej Labogi i po zapowiedzi usłyszeć można było „Wild thing” wówczas łatwo było można się przekonać że młodszy brat sławnego gitarzysty jest chyba póki co dość mocno początkującym gitarzystą. Większość utworów przypominała „punkowe” interpretację utworów Hendrixa. Najlepiej chyba jakość występu oddawała mimika perkusisty jakby sam nie był przekonany do tego w czym bierze udział. Wokal Leona to raczej dramatyczne pokrzykiwanie, słuchając „hey Joe” „All along the watchtower” lub „Little wing” miałem wrażenie że słucham amatorskiego zespołu licealistów z domu kultury.
Wydaje mi się że Leon powinien wykazać się większą kreatywnością i znaleźć inny sposób aby promować dalej legendę swojego brata ale już nie koniecznie poprzez granie koncertów…

[Roj]

[leowhiskey]

[Syd]

Osobiście , nie spotkalem publikacji o Muzyce i kreacji studyjnej Hendrixa . Zazwyczaj są to ciekawostkami okrojone prace / i legendami medialnymi . Socjologia z omawianiem gdzieś 'przeczytanych" , niby faktów .



.

[agrypa]

Pomnik Jimiego przed Dimbola Lodge Museum na wyspie Wight. Spotkal sie z kontrowersjami. Czesc lokalnej spolecznosci mocno protestowala przeciw ustawieniu postumentu Hendrixa przed ich ukochanym museum. Moim zdaniem pomnik jest piekny i doskonale wkomponowany w otoczenie.





Zaniedbalem ten temat. Borykam sie nieustannie z dokuczliwym brakiem czasu. Postarm sie poprawic

[Cold Lady]

O to fajnie, bo lubię tutaj zaglądać, a ostatnio tak jakoś niemrawo jest w zakładce o Jimim...

[agrypa]

[Zdzisław Pająk]

[agrypa]

Festival, w mysl planow organizatorow, mial stac sie impreza cykliczna. Mial byc najwiekszym i najznakomitszym festiwalem rockowym na swiecie. Nie calkiem sie te plany powiodly.



Jak widac w programie festiwalu, Jimi wystapil w niedziele 30-stego sierpnia. W trzy tygodnie pozniej juz nie zyl. Opinie o tym wystepie bardzo sa rozne i czesto mocno sprzeczne. Spotkalem sie nawet z dwiema skrajnie roznymi opiniami u tej samej osoby.[na przestrzeni lat] Zacytuje tu jedynie fragment wypowiedzi dziennikarza muzycznego Davida Robertsa: "Gdyby Isle Of Wight Festival mial swojego Martina Scorsese, Hendrixowska wersja God Save The Queen" bylaby nie mniej slynna od jego The Star Spangled Banner "
Na festiwalu zagrali tez "The Taste". Szukalem jakiegos sladu ewentualnego spotkania i rozmowy Jimiego z Rorym Gallagherem. Jednak nasz znajomy dziennikarz i fotograf powiedzial iz ani wtedy, ani nigdy indziej, Ci dwaj znakomici gitarzysci nie rozmawiali ze soba. Ansley byl na festiwalu a takze osobiscie znal Gallaghera, sadze ze jest wiarygodnym zrodlem informacji.
Ta piekna statua z brazu, ktora pokazalem powyzej miala stanac na festiwalowym polu. Nie wyrazono na to zgody. Szef Dimbola Lodge Museum, Mister Brian Hinton, zgodzil sie na ustawienie pomnika w ogrodzie obiektu i pomimo ostrych protestow udalo mu sie ten pomysl zrealizowac. W jego posiadaniu jest list z podziekowaniem od Janie Hendrix. W tym liscie siostra Jimiego wspomina tez iz "Jimi kochal wielkich Viktorianskich poetow" Moim zdaniem bardziej to uprzejmosciowy uklon, niz prawda. W Dimbola sporo jest pamiatek po Wiktorianskich artystach.

[agrypa]

Jeden z naszych forumowych kolegow wspominal juz w tym temacie o niebieskiej tabliczce umieszczanej na scianie domu przy 23 Brook Street.



Tutaj w latach 68/69 mieszkal Jimi ze swoja dziewczyna, Kathy Etchingam.
Kathy w swej biografi sporo miejsca poswiecila "czasowi spedzonemu w mieszkaniu przy Brook Street z ogromnie niesmialym, dzikim i cudownie wolnym Jimim"
Te tabliczki na ogol umieszczane sa na wysokosci parteru. Ta znajduje sie na pierwszym pietrze i z poziomu chodnika niezbyt jest czytelna.

[agrypa]

Czy wiecie ze w UK jest piwo wyprodukowane na czesc Jimiego



To piwo wyprodukowane przez lokalny browar "Moorhouse's" dla upamietnienia koncertu Jimiego w Troutbeck Hotel" [obecnie Crescent Hotel] 12-stego marca 1967 roku.
Bardzo serdecznie wspomina Jimiego organizator tego koncertu Danny Pollock:
"Jimi Hendrix byl bardzo spokojnym, grzecznym, przyjaznym dla wszystkich chlopakiem. Bardzo lubil dobra herbate"
Do sali w ktorej odbyl sie koncert "wcisnelo" sie dwukrotnie wiecej ludzi niz bylo biletowanych miejsc. Jeszcze wiecej zgromadzilo sie przed hotelem. Doszlo do ostrej szarpaniny z policja. Fani zdemolowali tez "nieco" hotel.

[rocken]

Świetna wersja koncertowa z RAH utworu "Little Wing"

http://www.youtube.com/watch?v=TuB76z1GTKs

[agrypa]

Rocken, dzieki za interesujacego linka. Zrewanzuje sie opowiastka o jeszcze jednym koncercie.



1-szego lutego 67 roku "Jimi Hendrix Experience" zagrali w Cellar Club w South Shields. Ten maly i nieco "zapyzialy" klub, byl w latach 1965-72 jednym z najprezniejszych klubow w Wielkiej Brytani. Odbylo sie tam wiele znakomitych koncertow. Klub byl taka stosunkowo waska podluzna "kiszka" sciany byly dosc blisko siebie. Bardzo nisko zawieszony sufit zwiekszal wrazenie ciasnoty. Klub mogl pomiescic maksymalnie sto osob. I w tym to miejscu Jimi dal rewelacyjny koncert, ktory widzowie wspominaja do dzisiaj z zachwytem. Rowniez Noel Redding wspomina iz byl to jeden z ich najlepszych koncertow.
"A poczatek byl pechowy. Weszlismy bardzo mocno z "Foxy Lady" i Jimiemu od razu na wstepie spalila sie 200-watowa lampa we wzmacniaczu. Troche bylo zamieszania, ale potem bylo juz znakomicie. To jeden z naszych nallepszych koncertow. Pamietam ze sufit w klubie byl tak niski iz Jimi, grajac zebami, tlukl w niego gitara" Noel Redding.
Zespolowi Hendrixa supportowala wtedy grupa "The Bond". Jej gitarzysta, Dave Banbridge opowiada:
"Hendrix zagral wtedy "Catfish Blues" Watersa. Zagral to tak nieprawdopodobnie, nieziemsko. Nigdy juz nie slyszalem takiej muzyki....."
Graham Cook. Wtedy 21-letni student. Obecnie inzynier dzwieku :
Dzwieki ktorych nigdy wczesniej nie slyszalem. Niesamowite. Zupelnie nowa muzyka......"
Bilet na ten koncert


Honorarium dla calego zespolu za koncert w Cellar Club wynioslo 77 funtow i 5 szylingow.
Acha "Catfish Blues" oczywiscie nie jest Watersa, choc tak swietnie to gral.