DŹWIĘKOWE minikonkursiki około-bluesowe (II)

[posener]

Podpowiedzi. Sendspace nie odpowiada, a z wrzutą coś się porobiło i nie potrafię dodać plików.
http://www.supershare.pl/?d=BC7AA3CE2
http://www.supershare.pl/?d=636D53E42


https://soundcloud.com/posener/cde
https://soundcloud.com/posener/cvb

[RafałS]

Dede Priest - "Candy Moon". Pierwszy kawałek taki sobie (dla mnie trochę za mało się w nim dzieje), ale te dwa kolejne - świetne (poza wokalem również granie, jak się patrzy). Wydaje mi się, że wcześniej była już w zagadkach płyta "Kinky At the Root" bo pamiętam jej okładkę. Wtedy chyba też mi się podobało.

[posener]

Jest tak jak napisałeś. Bardzo dobra płyta nagrana przez Dede i holenderskich muzyków. A co ważniejsze większość numerów jest autorskich. Ona udziela się także a w takim projekcie o nazwie TANGLED EYE (trio) i doczytałem się, ze wiosną 2014 mieli grać w Batorym. Czy rzeczywiście grali nie sprawdzałem.
Z tym sendspace jest problem. Nie widzę alternatywnych rozwiązań bez wad.

[RafałS]

W razie czego, oprócz podpowiedzi dźwiękowych, będą też tekstowe mocno ułatwiające sprawę. Ale może do tego nie dojdzie.

[RafałS]

Supershare: http://supershare.pl/?d=7C2774BC2

[posener]

Temacik z pierwszego kawałka jest tak beztroski jak muzyka z "Nie lubię poniedziałku", ale na poziomie improwizacji żarty się kończą.

[posener]

No to zaczynamy macanie. Milt Jackson na wibrafonie?

[RafałS]

[RafałS]

Na płycie można też usłyszeć tego wibrafonistę w jego własnym numerze:

http://www.supershare.pl/?d=D56E8DE92

[posener]

[RafałS]

Tak jest. George Coleman na saksie w pierwszym numerze. Ciekawa muzyka, jest kilka ładnych aranżacji.

[posener]

To teraz pora na trudniejszą zagadkę z mojej strony. W ramach gitarowego kącika kto i z jakiej płyty? chyba po raz pierwszy jako samodzielny bohater zagadki.
https://soundcloud.com/posener/cvb
https://soundcloud.com/posener/bb

[posener]

Podpowiedź
https://soundcloud.com/posener/cvf

[RafałS]

Miałem mocnego kandydata w osobie Paula Bollenbacka, ale się nie potwierdził. Sprawdziłem jeszcze Petera Bernsteina (znów nic) i dla formalności Randy Johnstona (choć sam go kiedyś zadawałem). Wrócę do tematu za jakiś czas.

[RafałS]

Nie jest to też Jake Langley.

[posener]

Jest to znany gitarzysta amerykański.

[RafałS]

[posener]

[RafałS]

To jest dokładnie taki jazz, jaki lubię najbardziej. A skoro gość jest znany, to powinien już mi przyjść do głowy, a jakoś nie przychodzi. Bardzo dziwne. Czy to możliwe, żebym jednak go nie znał? A może jest jakaś zmyłka i on etatowo w tym bandzie gra zupełnie co innego? Tylko czy wtedy mógłby być tak dobry w tego typu graniu jak w zagadce (to chyba nie takie proste)?

[posener]

Na pewno znasz gościa. Nie chcę za bardzo na razie podpowiadać, bo zgadłbyś od razu, a jeszcze podpowiedzi mogą być.

[RafałS]

Chuck Loeb - "Plain N' Simple"

[RafałS]

Sprawdzałem go wcześniej (za sprawą Fourplay), ale zbyt pobieżnie, bo przecież zawsze gra smooth, prawda? Ale tak mnie nagle naszło, że skoro Sanborn poszedł ostatnio w czysty jazz, to inni tez mogą.

[RafałS]

Dużo czasu straciłem szukając po organistach, bo wbiłem sobie do głowy, że na hammondzie gra ktoś znany i że płytę firmuje gitarzysta z jego zespołu. Zresztą ten Bianchi chyba zupełnie nieznany nie jest, wydaje mi się, że mam go w tle na jakiejś płycie. Na saksie Eric Marienthal?

[posener]

[RafałS]

Obawiam się, że moja zagadka będzie naprawdę trudna, ale za bardzo mi się podoba ta płyta, żebym miał odpuścić okazję do zaprezentowania jej. Od razu dwa utwory.

http://www.supershare.pl/?d=C544A6D22

http://supershare.pl/?d=B0D2ACE52

Płyta pianisty. Przełom stuleci. Sideman - weteran, mało znany szerszej publice, ale ceniony w branży. Akompaniował sławom, najczęście śpiewającym, lecz nie tylko. Towarzyszą mu: gitarzysta (też weteran), który pojawił się już w zagadkach (w tym jako główny bohater) i saksofonista (moim zdaniem jeden z ciekawszych "tradycyjnych" tenorów młodszego pokolenia, był w zagadkach jako sideman). Wszystkich pięciu panów łączy miasto, w którym grają / grali i które przełożyło się na stylistykę i specyficzne brzmienie oddane na tym albumie (jednak nie ma nawiązań do miasta w tytule płyty). Lider wyznaje teorię, że dźwiękom trzeba pozwolić swingować zamiast je do tego zmuszać. Słyszę to w ich graniu i bardzo mnie to ujmuje. Puls, przestrzeń, oszczędność i dużo bluesa.

[RafałS]

A wracając do Loeba - znakomite granie. Nie znałem jego prawdziwie jazzowego rodowodu i nie wiedziałem, że stać go na taki album.

[posener]

W kwestii zagadki pozostaje słuchanie

[RafałS]

[posener]

tzn. że jest nie do odgadnięcia, no chyba, że ktoś głęboko siedzi w temacie. Najbardziej mnie interesuje kto okaże się tym tenorem.

[RafałS]